5. Çekmeköy Ultra Kış Maratonu, 15K
Taşdelen Mesire Ormanı, Çekmeköy, İstanbul
17.Ocak.2016
Hava tahmini yapan uz
manlar, İstanbul’da tam da yarış günü sular sellerin gideceğini, nerdeyse bir afetin kapımızda olduğunu uyarsalar da, söz konusu bir Bakiye Duran organizasyonu olunca, kar ve sel ile ilgili felaket öngörüleri bizi yıldırmadı… Ocak ayının tek ciddi organizasyonunu elbette kaçırmak istemedik.. Kasım ayında koşulan gece yarışından Çekmeköy yollarının tecrübelisiyiz artık, Beşiktaş’taki evden yola çıktığımızdan tam 25-30 dakika sonra arabamızı Taşdelen Mesire alanına park etmiştik bile.
(Daha önceki yazı için : https://teamrunbo.com/2015/11/23/cekmekoy-5-winter-time-challange-kosulari . Mesire alanına giriş ücreti hayret hala zamlanmamış! 13TL!)
Gökyüzü meteorologlara inat, günlük güneşlik, hava Ocak ayına yakışmayacak şekilde oldukça sıcak.Ormanın içinde bile göstergeler 16C’i gösteriyor, bu havada ancak kısa kollu t-shirt ve şort ile koşulur. Eşyalarımızı olabildiğince hafifletip kayıt masasına gidiyoruz. Seyit abi ve Aylin de hemen arkamızdalar, hepimiz 15k’ya kayıt yaptırıyoruz. Start’a çok az bir zaman kala, renk cümbüşü bir kalabalık birikiyor başlangıç çizgisi üzerinde… Yaşasın, Pazar sabahı üşenmeden gelenlerin ayaklarına sağlık! Kalabalık ve güzel bir organizasyon olacak!
Yarış :
Gece koşusundan patikaya aşinayım. Bu yarışı nedense antrenman gibi gördüm baştan beridir, hiç stres yapmadım. Ancak yine de bir hedef koydum kendime, 1.30-1.40’larda bitirebilirsem iyi olur. Uzun etapları hedeflediğim bir yarış sezonuna hazırlık koşusu olacak bu koşu yarışı benim için. 9’u 6 geçe, geri sayımla birlikte çadırın önünden yarış başlıyor. Hemen sert rampa ile başlıyor, geçen sefer yüreğim ağzıma gelmişti tepeye vardığımda, bu sefer nabzımı baştan bu kadar yükseltmek istemiyorum. Acelem ve hırsım yok nasılsa. Hızlı adımlarla çıkıyorum tepeye. Bizim tayfa önden kopup gitti. Ben kendimleyim yine. Koşmanın en sevdiğim tarafı. Kendimle başbaşa kalmak.
Hava o kadar sıcak ki, ensemden ter akıyor daha 1k’ya bile varmadan. Tepeye vardığımda daha önce gece koşarken ışık denizi olarak gördüğüm manzaraya merakla bakıyorum. Evet tahmin ettiğim gibi, betondan bir manzara önümde uzanıp gidiyor. Otoban inşaatı da son sürat devam ediyor belli ki. Pazar sabahı bu kadar erken saatte bile, o yorgun uykusuz kamyonlar çalışıyor vızır vızır…
2.k’ya geldiğimizde artık kopmalar da başlayınca, birlikte koşacağım 5-6 kişilik grubu tanımaya çalışıyorum. Hemen önümde bir kız var, yazık tertemiz bembeyaz bir Cloud giymiş, bu çamuru bol Çekmeköy patikalarında çamura bulaşmadan parmak uçlarında koşmaya çalışıyor… Hava o kadar sıcak ki, ağzım resmen sürekli kuruyor, elimde son dakika çadırdan aldığım pet şişe iyi ki yanımda. 7.5k dönüşündeki su istasyonunu beklemeye mecalim kalmayabilirdi…
Çıkmalar bitince yokuş inişleri başlıyor, yaşasın hız yapabilirim, belki önümdeki grupla aramızdaki farkı kapatabilirim umudum var. En öndeki grup 40. Dakika gibi yanımdan geçiyor. Aralarında Aylin de var. Selamlaşıyoruz. Ersavaş da hemen arkalarında. Afferim. Birbirimizi motive ediyoruz. Neyse biraz hızlanabilirsem iyi olacak… Birkaç dakika sonra da Seyit abi ile selamlaşıyoruz. 7.5k dönüşünde isim yazdırıp hiç durmadan devam ediyorum. Durmama gerek yok, elimde su şişesi var nasılsa…
İndiğimiz o dik yokuşları şimdi çıkıyoruz, olabildiğince hızlı adımlarla çıkabilmek için elimden geleni yapıyorum. Aylin ve Ersavaş küçük adımlarla koşuyordu ya bu yokuşta, vallahi helal olsun… Artık benimle birlikte koşan 3 kişiyiz. Hemen önümdeki zorlanmaya başlıyor, onu gördükçe moralim bozuluyor, hemen arkamdaki de istikrarsız, bir duruyor bir koşuyor… Güneş artık yavaştan bulutlar arkasına gizlenmeye başlayınca sıcak da hızını kesmeye başlıyor, tepemize simsiyah bulutlar kümelenmeye başlıyor. Yağmur başlamadan yarışı bitirmek gibi yeni bir motivasyon ekliyorum hedefime.
Saatim 11k’yi gösterince az kaldı diyorum kendi kendime. Ama nedense bir türlü 12k’ye gelemiyorum. Yokuş üzerine yokuş tırmanıyoruz. Sağımdaki manzara ile oyalanmaya çalışıyorum. Uzaklardan 
görünen gökdelen sillüetini keyifle izliyorum bu sefer. Oh 13k oldu sonunda. Önümdeki çocuk artık devam edemiyor, malesef onu geçmek zorundayım. Arkamdaki de enerji içeceğinin verdiği son bir gaz ile son km’lerde depara kalktı. Onu yakalamam lazım ama yakalayamıyorum. Son 2k. Düzlükten sonrası yokuş aşağı. Veeee işte finiş çizgisi! Yağmur da aynı anda başlamasın mı? Bu kadar iyi zamanlama olur!
Bizimkiler beni coşkuyla bekliyor. ‘Hadi çorbanı al gel, sonra hemen yola çıkıyoruz’ diyor ekip. Aylin’de mükellef bir kahvaltı yapmak var planımızda… Bol koşu sohbetli bir kahvaltı yapıyoruz. Aylin, hem patikalarda, hem de mutfakta hünerini konuşturan biri. Bizi sofra ile şımartıyor. Ellerine, kollarına sağlık.
Hamiş :
2016 yılı iyi başladı. Bu yarışla eksikliklerimi tekrar anladım, yokuş yukarı koşularına ve intervalli çalışmalara başlamam lazım. Dayanıklı olduğumu hissediyorum, ancak biraz daha hızlanmam gerek. Yoksa Seyit abi kararlı, aramızda bir Run.Bo yarışı yapıp beni sonuncu yapacak… 😉
Logbook :
Mesafe : 15k
Süre : 1:41:18
Hız : 8.9kmh
Pace : 6.44/km
Yükseklik : 347 dsc + 343 asc
Ort Nabız : 178
Harcanan 1262 kcal
Recovery : 93 saat
Yazan : Bike Geçkinli
RUNBO 15K Sonuçlar :
Aylin (konuk Run.Bo) 01:23:02 (13/57)
Bike 01:40:50 (37/57)
Ersavas 01:29:25 (24/57)
Seyit 01:33:50 (29/57)