06.06.2015  #werunistanbul
Start / Finish : Küçükçiflik Parkı, İstanbul

Aynı anda birkaç metropol şehirde birden start alan, sadece bayanlara özel bir yarış organizasyonu olması sebebiyle, Team Run.Bo ekibinin henüz tek bayan üyesi olarak yarışta ekibimizi gururla temsil etme şerefi böylece bana ait oldu… Normalde 5K yarışı kısa bir mesafe, antrenmanlarda koştuğum mesafelerden bile epey kısa. Ancak bu sezon 5 yarış koştum, formumdayım, sakatlığımı da tamamen atlatmışken, #werunistanbul da sezonun son yarışı olunca, iyi bir derece çıkartmak umuduyla yarışa kayıt oldum. Hele bir önceki hafta Cunda’da ilk trail run yarışımın sonuçları da beni mutlu etmişti (10K, 01:00:49, 410m yukseklik değişikliği), bu yarış ile sakatlanma riski olmadan sezona iyi bir kapanış yapabilirdim.

Parkur :
Küçükçiflik parkından yokuş yukarı çıkış ile başlayan, sonra Harbiye Cemil Topuzlu’nun altından geçen altgeçide giren, Harbiye Orduevi’nden Askeri Müze ve oradan Nişantaşı’na uzanan parkurda, Yargıcı’nın önünden Teşvikiye’ye dönüp, İTÜ Maçka binasının köşesinden tekrar Maçka Parkı’na teğet geçerek, tekrar çıktığımız yokuşu inerek, başladığımız yerde biten bir parkur. Elevation değişikliği tahmini toplam 200m idi (app’imi durdurmayı unutmuşum). Düşündüğümden daha zor bir parkur oldu. Hedefim 25 dakikalara inmek idi, ancak yokuşu hesaplayınca ilk km’yi 6.5 dakikada koşarsam 26’lı bir sonuç çıkacağını da baştan hesaplamıştım. 26’lı bir sonuç da aslında benim için sezonu en iyi derece ile bitirmek demekti. Sonuç : Finish’i 00:26:35 ile göğüsledim.

Tecrübeler :
Her koştuğum yarışta yeni tecrübelerim oluyor. Sanıyorum tecrübelerle birlikte daha iyi koşucular olacağız. Edinimler, kazanımları not etmeyi bu anlamda önemsiyorum. Bunları da belli kategoriler altında paylaşmak isterim :
Organizasyonun iyileri :
• Vestiyer çözümü: Rica ediyorum. Tüm yarış organize eden marka ve firmalara Nike’ın bu
yarışta getirdiği çözüm onlara örnek olsun. Her yarış bitişinde tam bir kaosa dönüşen vestiyer noktasında çantaya ulaşmak her zaman bir kavga ve stres eşliğinde oluyor. Bir türlü numaraya göre dizilemeyen çantalar teslim edilemeyince, yorgunluk ve ter içindeki yarışçıyı fazlasıyla geriyor. Nike ise ne yapmış. Dev bir sabit vestiyer alanı yaratmış. Her koşucunun bib numarasına göre sabit bir poşeti var. Bu poşetin ağzı 2 bavul kilidiyle kapanıyor. İçine eşyanızı kendiniz koyuyorsunuz, vereceğiniz şifre ile kilitliyorsunuz, sonra da kendiniz eşyanızı aynı yerden teslim alıyorsunuz. Bu kadar basit! Tebrikler Nike! Akıllıca bir çözüm!

• Kişiye özel basılmış atlet: Gözlerime inanamadım! Hiçbirimizin sevmediği bib numarası iğneleme işini yapmayalım diye, kişiye özel atlet yapmışlar, herkesin kendi bib numarası atlet üzerinde önceden basılmış idi!
• Kit ve içeriğinin kalitesi: Nike koşularında verilen malzeme her zaman iyi. Ancak her seferinde çıtayı da yükseltmeyi biliyorlar. Verdikleri çantaların ipleri kopmuyor, baskıları çıkmıyor. Ne veriyorlarsa, al tepe tepe kullan. Gerçekten helal olsun.
• İsim duvarı: Cenevre koşusunda gördüğüm isim duvarını burada da Nike İstanbul’a taşımıştı. Naptık, tabii ki hemen ismimizi bulup duvar önünde fotoğrafımızı çektirdik 😉
• Madalya yerine kolye: Yine sevgili organizatörlere sesleniyorum. Madalya konusuna biraz özen gösterin. Verilen madalyalar genelde o kadar çirkin ki, bunları saklamak istemiyorsunuz. Tabii ki ilk yarış heyecanıyla şimdilik saklıyorum, ancak zaman ilerleyip koşulan yarış sayısı arttıkça bazı çirkin metal yığınları çöpün dibini boylayacak şimdiden eminim. Nike ise napmış, herkese şık bir kolye hediye etmiş, zarif bir kutu içinde, üzerinde de koşulan koşunun detayları yer alıyor. Nike tüm bayanların kalbini kazandı. Örnek olmalı!
• İyi güvenlik: Belki de bu başlığı en başa taşımak gerekir. Maalesef koşmayı hatta spor yapmayı seven bir millet olmadığımız gibi, söz konusu şehir yarışları olunca izlemeyi de sevmeyen bir milletiz. Bu durumda, yarışlarda yollar iyi bir güvenlikte kapatılmayınca, karşınıza yaya, motorsiklet hatta araba bile çıkabiliyor. Ben artık şaşırmıyorum. Bu yarışın benim için özelliği ilk defa koşu dışında parkurda biri ya da yabancı cisim ile karşılaşmamış olmamdı!
• Yeterli su ve muz tedariği: Para harcanmış, belli, sponsorlar iyi, iyi organize olmuşlar. Yok yok, daha ne olsun! Karnımı beleş doyurdum! 😉
• WC: Yarışın ev sahipliğini yapan mekanın hep büyük organizasyonlarda kullanılıyor olması, bugüne kadar yarışlarda gördüğüm en iyi, temiz, kaliteli, yeterli adette olması sebebiyle de sırasız tuvaletleri olarak listeme girdi. (En son Cunda’da yarışa girmeden ihtiyacımı bir tarlada gidermek zorunda kalmıştım!) Nike bu anlamda da çıtayı epey yükseltti!
• Organizasyonun kendisi: Müthiş! Sahnenin hakkı verildi. Bir organizasyon ancak bu kadar iyi olurdu!
Öğrenilen dersler:
• Türkiye’de çok az insan koştuğu pace’ini biliyor. Start noktası ise pace’ine göre organize olmuş bir yer. Pace referansı dev bayraklarla işaretlenmiş. Ancak koşucular kayıt sırasında samimi olarak gerçek koşu derecelerini girmeyince start noktasının önündeki kalabalık kaotik oluyor. Yavaş koşucular (hatta yürüyenler!) da önde oluyor. Bir dahaki sefere kesinlikle pace referansını dikkate almadan, en önden start alırım.
• Su benim için önemli. Bu sefer yarış mesafesi kısa diye yanıma su almamıştım, parkurdaki su noktalarına da baştan dikkat etmemiştim. İlk su noktasını da pas geçtim kendimden emin bir şekilde! Ancak sonra o güneş bulutların arasından çıkıp kavurunca da, henüz 3km’ye varmadan susuzluktan öleceğimi zannettim! Bir daha asla su istasyonuna uğramadan yarışa devam etmem!
Organizasyonda düzelmesi gerekenler:
• Pace maker’lar – Nike yarışında pace maker’lar sabit bir hızla koşmadılar. Dolayısıyla takip etmek mümkün olmadı. Bazıları geri gidip ileri gidip, “haydi bayanlar” şeklinde motivasyon amacıyla çalıştılar. Pace maker olması bile önemli tabii, ancak yurtdışındaki gibi henüz sistem çalışmıyor.
• Yarış sonrası koşucu derece listesi açıklanmıyor, toplam kaç koşucu koştu, yaş gruplarımızda nasıl performans gösterdik, vs. bu bilgiler eksik. Bu kadar iyi organizasyon yapan bir firma, her yarış sonrası almaya alıştığımız bu basit bilgileri de paylaşabilir. İnanıyorum.
• Yarışta koşanlara koridor açılması. Hele ki parkur yokuşla başlıyorsa. Yürüyen insanların / hatta köpeği ile de yürüyenler bile vardı(!) komple bloke ettiği parkurda, aralarından geçmek gerçekten epey zorlu oldu. Sevgili yarış severler, lütfen koşanlara, arkadan gelenlere bir koridor açmayı akıl edelim artık! Bilinçlenmek şart!

Bike Geckinli