Aladağlar Trail Jr. 2018 – https://aladaglarskytrail.com/
11 Ağustos 2018, Demirkazık Köyü – Aladağlar Milli Parkı
Yazan: Mustafa (Gio) Orhan

Aladağlar`da koşmak için 3 yıl beklemem gerekiyordu. Çünkü cesaret edemediğim yarışlardan biriydi… 45 mi 15 mi derken Kaçkar Ultra’yı ve Kapadokya Ultra’yı düşünerek 15km lik parkur için kararımı verdim.

Nasıl giderim, nereden giderim derken en sonunda Kayseri üzerinden servis ile Niğde’ye gitmek üzere Perşembe günü yola çıktım. Yolda kaçırdığım uçaktan mı bahsedeyim, 2. bileti alırken aldığım yanlış biletten mi bahsedeyim, bilet bulamayınca Business Class bilet ile Kayseri’ye gitmek için Chamonix bilet parası verdiğimden mi bahsedeyim bilemedim .. 🙂

Neyse talihsizliklerle başlayan yolculuğum servise tam zamanında binerek son buldu. Konaklayacağımız dağ evine gelmeden önce Aladağlar’ın ihtişamı gözlerimizi çoktan kamaştırmıştı, 2 saatlik yorucu yolculuğun ardından Niğde Demikazık’taki Mümtaz Çankaya dağ evine giriş yaptım … (Dağ evi için 10 üzerinden 2 verebilirim. Odalar temiz değil, kahvaltı ve akşam yemeği yok… Ödemeyi ve kayıt işlemlerini önceden bilgilerle yaptığımız halde 10 dakika form doldurduk. Çadır kültürünüz varsa kesinlikle çadır kurup kalmanız daha iyi..)

Kendimi biraz toparladıktan sonra Aladağlar`ın enfes ve muazzam ihtişamına doğru küçük bir antrenman yapmak için parkurun yarısını koştum ve yarışın ne denli sert geçeceğini anlamış oldum 🙂 🙂 Ortamı önceden tanımak ve irtifanın etkilememesi için birkaç gün önceden geldim.. Bunun faydasını göreceğime emindim.

Yarış sabahı 6 gibi kalkıp kahvaltımı kısır bir şekilde yaptım. Ne olursa olsun yarış öncesi abartılı sayılabilecek bir kahvaltı yapmaktan çekinirim. Öncesinde ısınarak start çizgisindeki yerlerimizi aldık , hava mükemmel sayılabilecek bir serinlikteydi. Tam bir yarış havası vardı. Tahminen 15 derecelik bir hava sıcaklığı vardı. Saat 7:30 gibi yarışa başladık.

Birilerini mutsuz edecek biliyorum ama yine en önden start aldım 🙂 İlk istasyona kadar önümüzde sert tırmanışlar içeren 5 km’lik bir tırmanış vardı, ilk km içerisinde 1. giderken 2.Km içerisinde bir anda 6. sıraya düştüm ve dağların bana geçit vermeyeceğini sanmaya başladım. 5 km sonra ilk istasyona geldiğimizde hiç durmadan önümdeki 5 kişilik grubun peşinde koşmaya devam ettim. Bu arada istasyonlarda su bolluğu göze çarpıyordu ve su sıkıntısı hiç çekmedim….

Biraz olsun rahatladık nefes aldık derken 400-500 metrelik sert bir kayalık bölümde ellerimizi kullanarak kertenkelevari sürünerek tepeye çıkmaya başladık. Kaya çıkışını bitirdikten sonra zirvede önümdeki arkadaşları yakaladım. 2220 metreye çıkmış bulunmaktaydık, çok daha iyi hissediyordum ve yaklaşık 1 km’lik iniş başlamıştı, parkurun bu bölümü çok rahat ve mükemmel manzaralarla doluydu…

Son iniş öncesi yine tırmanmaya başlamıştık ortalama 2-2.5 km’lik güzel bir tırmanış vardı.. Bu arada tekrar 2. likten 3. lüğe gerilemiştim. Tepeleri çıktıkça ineceğimiz son 2 km’lik teknik parkur iyiden iyiye belirginleşmeye başladı. Son CP’den yani Polat DEDE’nin CP’sinden geçerken 2. ile aramda ortalama 500-600 metrelik bir mesafe vardı ve olabildiğince hızlı gitmeye çalışıyordum ve farkı kapatabileceğim iniş başlamıştı fakat önümde Mehmet YILDIRIM vardı , son bölüm o kadar teknik bir zemindi ki düştüğünüz durumda kalkabilmek için çok şanslı olmanız gerekiyor…

Aklımdan geçenler başıma geldi, nankör bir taşa takılıp sert bir şekilde 3-4 takla atarak önce dizimden sonrada elimden ciddi bir şekilde yaralandım…Yaralanan bölgelerin hala sıcak olduğunu ve acısını hissedene kadar parkuru tamamlayabileceğimi bildiğimden hemen boylu boyunca uzandığım yerden kalktım. Düşmenin vermiş olduğu acıyla birlikte daha da hızlandım ve Mehmet’in 50 metre arkasına geldim…

Benim başıma gelenlerin biraz daha kötüsü gözlerimin önünde Mehmet’in başına geldi ve bir anda ne yapacağımı şaşırdım çünkü çok daha kötü bir zeminde 3-4 takla atarak kafasını yerdeki taşlara vurduğunu gördüm, hemen soluğu yanında aldım önce kan var mı  yok mu diye hemen kontrol ettim. Biraz teselliden sonra ayağa kaldırdım, yerdeki gözlüğü elimde koyulduk yola. Mehmet ile gitmeyi düşünürken arkadan gelen başka bir koşucuyu görünce iyice hızlandım tabii bir yandan arkama bakıp Mehmet’i de kontrol etmeden gitmiyordum. Son 400 metreye geldiğimizde normal traktör yolundan asfalt yola inmiştik, arkamdakilerle aradaki farkı açtım ve düşe kalka bitirdiğim tadından yenmez 15 km’lik parkuru genelde 2. Yaş kategorisinde ise 1. olarak bitirmiş olmak çok güzeldi… Dizimdeki ve elimdeki yaraların acısı çıkmaya başlamıştı, sağlık görevlileri müdahale ettikten sonra hemen soluklanmaya başladım…

Gönüllülerden tutun da organizasyonda görev alan ve destek veren herkese can-ı gönülden teşekkür ederim..

Organizasyon hakkında negatif bir şey söylemek doğru olmaz fakat yemek ve kahvaltı tam olarak kim tarafından organize edildi bilemiyorum, yarış öncesi ve sonrası hariç diğer günlerde kahvaltıya ve yemeğe gereğinden fazla para verdiğimizi düşünüyorum, çay ücretsiz olduğu halde almaya bile çekinerek gittiğim oldu, yemek bölümündeki görevli arkadaşlar durumu öylesine kabullenmiş ki  yemek için alternatif bir yer olsa 5 dakika düşünmeden oraya gidebilirdim… Bazı arkadaşlar nedense çok rahat çay veya içecek alırken bazı koşan arkadaşların geri çevrildiğine şahit oldum…

Umarım bu durumu organizasyon ekibi gelecek yıllarda çözer ve kimsenin bu basit konulardan dolayı canı sıkılmaz…