16 Mart 2024, Urla-İzmir
Yazan: Salim Akdaş
Giriş
Bu yıl 4. kez ekipçe FarmOlea Backyard Ultra’daydık. Aşağıdaki satırlar da 4. kez (bugüne kadar biri sanal, 2 kez de Urla’da fiziksel olarak koşulup) Run.Bo sayfalarına konuk oldu. Bir yılı da kayıda geçirmemişiz. Pandemide evimizin arka bahçe ve sokaklarında başlayan bizdeki bu Backyard kafası galiba gittikçe daha çok bir tiryakiliğe dönüşmüş durumda. Yarış formatı da gittikçe popüler bir hale geldi. Adana Backyard ve Taşucu Backyard ile birlikte Türkiye’de toplam 3 Backyard yarışı oldu. Hatta bu yıl şöyle de bir şey oldu: Türkiye’nin en iyi Backyard koşucuları Ekim 2024’te ilk defa, Dünya Takım Şampiyonası için eşzamanlı olarak aynı anda start alacaklar.
Türkiye’yi bir üst çıtaya taşıyan, elbette Farm Olea Backyard Ultra’da daha önce koşulan 31 saat. Bu yıl da tarihinde ilk kez birbirinden değerli 53 koşucu ile start aldı. Türkiye rekorunun 31 saat ötesine taşınacağı nerdeyse kesindi, ama kaç tur sonrasına? Yıldızlar karması gibi bir start tüneli olunca, bu yıl en çok merak edilen sorunun cevabı : kimin finisher olabileceği idi. Benim de vardı bir tahminim, Özgür Sancak, bir süredir iyi takip ettiğim, camiaya örnek, çok disiplinle çalışan, uzun mesafelere ve kürsülere aşina bir isim. Kesinlikle favorilerimden biri idi. Mahmut, Hilmi, Savaş ile 4’üne de mahşerin 4 atlısı gözüyle bakıyordum.
Aşağıdaki yazıyı aslen sosyal medya içeriği olarak yazdı Salim. Buraya taşıyalım diye direten benim. Bilirsiniz, bazı kıymetli anıların kayıda geçmesini severim. Sağolsun, kırmadı.
Bu yıl da çok acayip şeyler yaşandı Urla’da. Hatta enginar şarap yapamadan sonrasında İstanbul’a hızlıca geri döndük. Her şey çok hızlı başladı ve 37 saat sonra bitti. Neyse ki Ekim’de tekrar bir Backyard buluşması olacak… O zaman “bir tur daha”?
Run.Bo’lar adına, Bike
Aslında bütün olay hepi topu 6.7K bir alanda yaşandı… Koşsan ancak ısınmaya yeter… Ama gel gör ki 6 bin 7 yüz metre ile sınırlı kalmadı… Ben en iyisi baştan anlatayım;
Organizasyon sabahının erken saatlerinde alana intikal ettiğimde ekip ve sporcular tarafından hummalı bir çalışma başlamıştı. Rotayı işaretlemek, start-finish takını kurmak, bayrakları asmak, koşucuların konaklayacakları yerleri belirlemek ve daha aklıma gelmeyen onlarca şey büyük bir titizlikle yapılmaktaydı.
Ortalıkta atmosferin keyfini çıkartarak boş boş dolaştığımı gören Caner Odabaşoğlu bu keyif adaletsizliğine bir son vermek üzere beni çağırdı ve beni de işe dahil etti. Her ne kadar o anda öyle olmasam da şu anda dönüp bakınca sonuçtan memnunum, yine olsa yine yaparım! 😊
Bu benim bu parkurdaki 3. yarışım olacaktı, bu nedenle sahaya hakim olmanın rahatlığı yaşıyordum ve hedeflerim çok açıktı;
• İlk kez 100.5K (15 tur) gibi çok uzun bir mesafe koşacaktım
• İlk defa gece koşacaktım (gece koşmaktan biraz tırstığım doğrudur)
• Fazla tur atıp yıpranmadan konforlu bitirecektim (rakipler bu kadar bombastik iken, fazla yıpranmaya gerek yok kafası)
• DNF olmanın rahatlığını yaşayacaktım 😊
İlk tur çanının çalmasıyla beraber, sanki ilk defa koşuyormuş gibi heyecanla tırmanmaya başladım. Önümde ve arkamda fotolarda eşkali görünen şahıslar vardı. Hepsi işinin ehli görünüyor emin adımlarla yollarında ilerliyorlardı. İlk turun bitiminde coşkulu bir kalabalık heyecanla bizi bekliyordu. Turu bitirip dinlenme alanıma geçtiğimde aklıma 2021 yılında topu topu 10 yarışmacıyla koştuğumuz ilk “Farm Olea Backyard Ultra” geldi. Aradan geçen zamanda zalim @dcanerodabasoglu 53 kişiyi ağına düşürmüş ve onlara türlü eziyetler yapmanın gururunu yaşıyordu.
Yarışmacı ve destekçilerin bu denli fazla olması keyifli bir atmosfer oluşturdu. Turlar turları kovaladıkça yarışmacılar birbirlerini rakip değil, aynı oyunun parçası olarak görmeye başladı. Turlarda geçtiğimiz önümüzdekilere ve arkamızdan gelip bizi geçenlere; “bravo”, “harikasın”, “süpersin” gibi sataşmalarla çamur atıp durduk. 😊 Bunları yaparken de hiç utanmadık, çünkü hepimizin yüzü gülüyor, motivasyonumuz artıyordu. Dinlenme alanında harika destekçilerimiz vardı. İhtiyacımız olan her şeyi sırsıyla bize servis edip bir sonraki tura hazırlamak için canla başla çalışıyorlardı. Takım arkadaşım ve destecim olan sevgili Ceren Şahin’e çok şey borçluyum; sayesinde hiçbir sorun yaşamadan ve tek parça olarak bu eziyetten kurtuldum 😊
10. tura geldiğimizde artık hava kararmaya başlamıştı. Benim için asıl mücadele yeni başlıyordu. Yıllardır sayısız yarış koşmama rağmen gece koşu tecrübem yoktu ve gece karanlık bir patikada tek başıma kalmaktan da tırsıyordum 😊 Bunu bilen zalim Caner nasıl olduysa insafa gelmiş ve Petzl kafa lambasını benimle paylaşmıştı. Kafamda ve elimde araba farını aratmayan iki ayrı fenerle 5 tur daha atarak kişisel hedefim olan 15 turu sakatlanmadan bitirip DNF oldum.
Yarıştan çekilmenin rahatlığıyla artık kenarda yayılıp kalanların dedikodusunu yapabilirdim😊 Hepsi birbirinden başarılı bu kadar insan nasıl bir araya gelir diyordum kendi kendime. Gecenin karanlığı yerini harika bir gün doğumuna bırakmış ve 8 yarışmacı insan üstü performanslarıyla 24 turu, 24 saatte bitirmişti! Yarışın formatı gereği tek kazanan olması gerekiyordu; fakat orada olanlar 3 tane şampiyon çıktığı konusunda hemfikirdi:
• Kadınlar şampiyonu Fatma Taş 25 tur atarak Türk kadınının gücünü bir kez daha görmek istemeyenlerin gözüne soktu! 😊
• Asist Savaş Lütfi Kara! Sen olmasan Özgür yoktu; sayende Kral oldu 😊
• Ve Finisher Kral Özgür Sancak! “Bir tur daha!!” diye diye hepimizi kandırıp inanılmaz bir performans gösterdin!
Bu zorlu fakat keyifli mücadeleye katılan tüm sevgili dostlara hürmetle eğilerek, şapka çıkarıyorum!
Sonraki işkence seansında buluşmak üzere…
Run.Bo Sonuçlar:
Savaş Lütfi Kara – 36 tur ASSIST
Cem Arıtürk – 17 tur DNF
Ersavaş Güdül – 8 tur DNF
Bike Geçkinli – 7 tur DNF
2023 yılı Backyard yarış raporunu Kutluhan Doğan yazmıştı.
2022 yılı Backyard yarış raporunu Rikki Lee Roath yazmıştı.